Tam 40 Gün Geçti Sonunda

Ne hamilelikte ne de lohusa dedikleri şu lanet dönemde hiç bir psikolojik semptom göstermedim. Sadece fiziksel olarak bir takım zorluklar yaşadım ki doğumdan sonraki 10 gün en zoruydu. Hamileyken herkesin 40ı çıkmalı dediği şeyi saçma bulmuş anlam veremeiştim ki hakikaten bebeğin karnımdan çıkıp da hayata adapte olması için ve benim de tam olarak iyileşebilmem için böyle bir süreye ihtiyaç varmış.

herkesin şikayet ettiğinin aksine benim etrafımdaki kocakarılar hiç bir zaman baskıyla kendi bildiklerini uygulamaya çalışmadılar. Tam tersi doktorun söyledikleri ve benim sürekli okuduklarımdan beraberce yorumlayarak uygulamaya çalıştık. 

Bunlardan en fazla işime yarayan ise sevgili Tanya'nın bloğundaki yorumları okurken farkettiğim kendisinin de çok faydalandığını söylediği Trach Hogg'un kitabı oldu. Geceleri bir türlü uyumak bilmeyen bir cüceye neler yapılabileceğiyle ilgili kime sorsa bulamadığım cevapları orada buldum. Bizi cüce sabah 5ten önce uyumazken her gün yeni bir taktik geliştirip onu bir şekilde uyutmayı dener, fakat o bizden hızlı çıkıp başka taktik geliştirip yine uyumazdı. eğer tek neden sabahları uyuyor olmasıymış. Gece uyumadan bir iki defa iyice besleyip sabah da 7 gibi uyandırıp ona sabah olduğunu farkettirerek ( konuşarak, müzk dinleterek... çünkü geceleri ışık açmak ve konuşmak yasak) sorun kolayca çözülüyormuş. bir de tabi bebeğin beslenmesini uykusunu bir rutine oturtmak gerekli ki sanırım en zoru o. Rutinden kasıt aynı saatler değil, sadece önce beslemeli altını değiştirmeli ve 15 dk aktivite yaparak geçirdikten sonra yaklaşık 1-1,5 saat içinde uyuasını sağlamanız gerekli.

Neyse Pazar günü sonunda 40 günü tamaladık ve artık ikimiz de yeni hayatımıza adapte olmaya başladık galiba:)